Dziś imieniny Patrona Serocka - świętego Wojciecha
W dniu 23 kwietnia 2020 roku przypada 1023. rocznica męczeńskiej śmierci świętego Wojciecha, patrona miasta Serocka. O znaczeniu tej postaci świadczy znana od pierwszej połowy XIX wieku Pieśń o Ś. Wojciechu Biskupie i Męczenniku, której tekst udostępnia Cyfrowa Biblioteka Polskiej Piosenki za śpiewnikiem księdza Mioduszewskiego z 1838 r.: „Sławny w męczenników gronie,
Wojciechu, polski Patronie;
(…)
Wielbimy Cię wszyscy społem,
Wyznawając Apostołem;
Czechów, Morawców, Polaków,
Węgrów, Ślązaków,Prusaków.”
Święty Wojciech urodził się w 956. roku w książęcej rodzinie Sławnikowiców w czeskich Libicach, We wczesnym dzieciństwie ciężko zachorował. Rodzice złożyli ślub, że jeśli wyzdrowieje, będzie oddany na służbę Bogu. W 972 roku został wysłany do Magdeburga, gdzie arcybiskup Adalbert podczas bierzmowania nadał mu imię Adalbert, a następnie oddał na studia w szkole katedralnej. Pod kierunkiem sławnego Otryka zdobył Wojciech Adalbert wszechstronne wykształcenie. W 981 roku przybył do Pragi. Biskup Dytmar udzielił mu święceń kapłańskich, a po jego śmierci Wojciech objął biskupstwo praskie. Ponieważ zwalczał handel niewolnikami, zmuszony był zrzec się urzędu biskupa Pragi. Około roku 989. wstąpił w Rzymie do zakonu benedyktynów, przyjmując imię Adalbert. W latach: 992 - 994 ponownie był biskupem czeskiej Pragi, a następnie udał się do Rzymu, gdzie otrzymał wiadomość o zamordowaniu czterech jego braci, książąt Sławnikowiców na rozkaz księcia Czech Bolesława II z rodu Przemyślidów. Nie mogąc wrócić do Pragi, postanowił udać się do pogan z misją chrystianizacji. Pod koniec 996. roku Wojciech przybył do Gniezna na dwór księcia Polan Bolesława Chrobrego. Wiosną 997. roku, wyposażony w łódź, w osłonie trzydziestu wojów książęcych, razem z przyrodnim bratem Radzimem i prezbitrem Boguszą Benedyktem, wypłynął misjonarz przez Gdańsk, gdzie przeprowadził masowy chrzest, do krainy Prusów. W dniu 23 kwietnia 997. roku biskup Wojciech został zabity przez kapłana pogańskiego w świętym gaju, gdzie odprawił mszę. Oszczędzono Radzima Gaudentego i Boguszę Benedykta, którzy wrócili do Gniezna i opowiedzieli księciu o męczeńskiej śmierci Wojciecha. Bolesław Chrobry wykupił od Prusów ciało męczennika na wagę srebra i dokonał pochówku w kościele w Gnieźnie. W 999. roku papież Sylwester II kanonizował Wojciecha Adalberta. Do relikwii świętego pielgrzymował w 1000. roku jego przyjaciel, cesarz Otton III. Proklamowano wówczas utworzenie metropolii w Gnieźnie, podległej jedynie papieżowi i należących do niej biskupstw: w Krakowie, Kołobrzegu i Wrocławiu. Pierwszym arcybiskupem gnieźnieńskim został Radzim Gaudenty. Święty Wojciech jest jednym z trzech głównych katolickich patronów Polski, uznawany jest także za patrona Czech, Prus i Węgier. Patronuje też kilku polskim diecezjom, w tym elbląskiej, na której terenie znajduje się sanktuarium Świętego Wojciecha Biskupa i Męczennika w miejscowości Święty Gaj, najbardziej prawdopodobnym miejscu męczeńskiej śmierci misjonarza Prusów.
„Święty Wojciech Polski pilnuje
nawet bocian biało – czerwony
w dniu imienin Jemu salutuje
Wiatr od morza kroniki stare
wiedzą jak zginąłeś za wiarę”
ks Jan Twardowski „O świętym Wojciechu” 1996
