Wianki
Noc Kupały, Noc Świętojańska, najdłuższy dzień w roku, najkrótsza noc, inauguracja lata i „Wianki” – z tych wszystkich powodów mieszkańcy i goście Serocka spotkali się 21 czerwca, tradycyjnie na plaży miejskiej. Tu, jak zwykle, Ośrodek Kultury przygotował występy swoich wychowanków. Najmłodsi artyści – urocze misie, duszki i tancerki – zachwycili scenicznymi kreacjami, piękne solistki podarowały widzom zgromadzonym wokół sceny piosenki romantyczne i budzące wzruszenie, a „obywatel G” zaskoczył swym dynamicznym wykonaniem znanego wszystkim przeboju. Zespoły taneczne, których występy były swoistym supportem owianego tajemnicą widowiska wieczoru, pokazały młodych serockich tancerzy z najlepszej strony.
Tymczasem jury dokonało oceny zgłoszonych do konkursu „wianków ekologicznych”. Doceniło ich pomysłowość, rodzinne lub osobiste wykonanie i przede wszystkim urodę. Dla wszystkich uczestników konkursu były dyplomy, dla zwycięzców nagrody, a dla widzów uśmiechy tych, którzy prezentowali z dumą swe wianki na scenie.
A potem, z udziałem aktorów teatru „Makata” wspieranych przez LZA Serock, przenieśliśmy się do czasów, w których ludowe obrzędy i wróżby „pomagały” - mniej lub bardziej skutecznie ale z pewnością radośnie – w „zaplanowaniu” przyszłości panien i kawalerów. Muzykanci, wiedźmy, wodnik – trąbita, roztańczone dziewczyny kuszące niczym nimfy krzepkich młodzieńców. Oni - w tę jedyną, niezwykłą, najdłuższą w roku Noc Kupały – zalecając się niemal bez opamiętania, dzielnie znosili dziewczęce kpiny, żarty czy też otrzeźwiające polewanie wodą. Święto ognia i wody - dźwięki muzyki, porykiwanie trąby, nawoływania, śmiechy, skoki przez ogień, totemy, maski, wianki wkładane na głowy widzów, tańce wokół symbolicznego słupa z czterema umajonymi sznurami, zadziwienie, radość - tak po prostu, magia Nocy Świętojańskiej…. I puszczanie wianków na wodę przez…. krzepkich kawalerów, którzy zanurzali się w rzece bez termoizolacyjnych pianek! Wszystko po to, by wianki niesione nurtem Narwi wyłowić i znaleźć swoją drugą połówkę, i żyć długo i szczęśliwie.
A potem były tańce i sztuczne ognie, i pierwszy letni deszcz.
Ref. Komunikacji Społecznej
